I believe that we can choose who and when to love...

          Though we meet a promising person in the subway, on the park benches, on the bus, in school or even on the hallways our childhood. We still have a choice, a choice to fall or to hang on to our melancholic lives full of bitterness and monochromatic rainbows. When that person is standing in front of us, we always have the choice to push or hold-back our heart beats. It is sometimes stupid to think and ask to ourselves while we are in love, if all of these things are worth it. It may give us motivations somehow, but sometimes it may lead us to disgruntlement.


          For I believe that we can choose who and when to love. We always have our choices and our standards set forth. It is always right to consider what our mind is thinking while we are in love.

          A thinking heart is what everybody needs…

General Luna <---- the band that got the looks and skills that kill

       I have always been fascinated by ladies who beats gentlemen on their comfort zones. From politics, arts, science and health, mathematics, philosophy etc. and most of all in MUSIC. This band is promising and may bring shame to rock bands which are dominated by men. 

introducing....                                       

                           GENERAL LUNA 
 

      The newest ALL FEMALE, all Filipino rock band. A group of seriously gifted and drifted individuals who have both the LOOKS and SKILLS that kill. 

Just check this out...

http://www.youtube.com/watch?v=jg1L6mJIUqM&feature=related


 that's their first music video.

BUT WAIT!!!! don't you dare think they are just good in music videos that is edited from voice to their performance.
~got it wrong dudes! why don't you check their R A W performance....

http://www.youtube.com/watch?v=YYdX2Wyi-4Y&feature=related


need i say more? yeah yeah..... i should right!?

       General Luna, the band that brings shame to "common" rock bands is composed of Alex Montemayor on bass, Audry Dionisio on rhythm guitar, BEA LAO whom I'll gonna marry is on drums, Caren Mangaran on lead guitar and Nicole Asensio on lead vocals who I want to marry next. As what Nicole Asensio on lead vocals said that the band name "is a combination of the words General which is masculine, and Luna which is feminine - a balance of the 2 concepts" to which concludes the balance of looks and skills too.

    Wait!!! here is my wife to be BEA LAO playing her thing and showing off the skills that kill.

http://www.youtube.com/watch?v=VjD6kDl83po&feature=related

~    on one thought... i noticed she loved the song and got jiggly with it, no wonder why right?
      just read again the title of the song  :)

--------> http://www.generalluna.com/web2/news.html <-----------------

Window Blinds... a sign of REALITY

         This morning I woke up at around 7:30am, it has been like an hour that I have last snoozed my phone. For a couple of snoozes i did, it felt wonderful each snooze. Each snooze resembles a new life and a new story... As I have recalled on the first snooze I did, I was in a coffee table sipping my hot, sweet and creamy coffee, with my phone on the edge of the table and a friend whom i talked to. I did not remember what were we talking about but as far as i have recalled we had fun talking about something. Then all of a sudden this young lady approach our table and ask us if we could join their table with his friend. We don't want to be rude to this young lady, and instantly moved our stuff and transferred to their table.
           Her friend was not that attractive or what so ever, but she has a smile that caught me. Caught me every sip of my coffee. She has this smile that could really petrify, and i just don't know why. My friend was very interested on the girl that approached us, he talked to her like it was their last, he talked to her like they are not strangers, they are happy with each others company.
           I sat beside my friend right in front of the girl that have the sweet smile. She is doodling up on something, maybe it was her homework or an essay about things going on her life. Every inch of her movement, my eyes is there. Every breath she takes makes me come close to her. Every bit of her lips makes me want more. As I ask my self "am I hungry or something??? am I hungry for attention? for love? for affection? for romance?". These questions kept rolling into my head as I stare this sublime smile. As i stare at the window behind the girl, i saw a range rover heading towards the parking space right outside the window. I noticed the car was gaining speed, i saw the lady driving, she was old and had a red ribbon on his head. All of a sudden i read his face and she was panicking and kept looking below his feet. 20 meters away from us yet she  haven't even slowed the car. I could not do anything, I cannot move my foot. I could not move my arms and my body hoping i could grab the girl in front of me and take her to a safe spot in the coffee shop. I look at my friend and he was already not there. He must have ran away together with the girl she talked to. As i looked at the girl in front of me, it made me calm. It made my heart beat slower and made me more easy and comfortable.
            BANG! the car rammed and ramped up to the coffee shop and hit the girl in front of me. I was more petrified as I stared at her... bleeding to death, her arms was chilling as it was dislocated, her head laying on the bumper of the car, her body twisted and she was truly in pain as her eye brows raising and moving closer. But she did not even made a sound or shouted as I expected. I looked at her mouth... there was blood.... toothed chipped.... and her lips was chopped by her own teeth. She suddenly stared at me angrily up to her wits end. As i stared at her mouth, it tried to open but it could not. As a second past... she tried again and then i noticed she was saying something.... as her mouth getting bigger, her voice was also getting louder. It was noise to my ears.... i trembled and stumble trying to go far away from her scary stare. But this noise kept irritating my ear. I could not do anything but to push the snooze button of my phone to keep me safe from harm.

       An hour past as I was in the state of nirvana inside my room. It was cold at that time, I must have left the air-conditioner at the lowest freezing temperature possible. I was holding this red book that i have just finished reading, i tried to hold the book again and again but still I was amazed of its thickness. I felt I was a smart kid, genius, nerd.... and cool! because it was my first time reading that thick, I wonder what motivated me to read this book. As i stared at my window, i heard this loud bang at my door. I tried to cover my ears pretending I am not hearing anything. "DAMN! don't tell me its my phone knocking at my door trying to wake me up again" as I said to myself. I noticed it was not that loud anymore, i tried to wait for a couple of minutes but someone is still knocking at my door. For a reason i don't know I managed to stand up and fixed my bed and instantly tried to open the door. As the door knob was playing its role as an ass again, I twisted it a couple of time again and a voice was calling my name. It was a sweet voice, a mere pirate like voice. It was like a voice in my child hood, a voice that resembles my childhood year when I was 13. I focused my self and turn the door knob slowly but a force from the other side of the door was trying to open it for me. As the door slowly opened, I saw this lady standing outside of my door and smiling with her eyes as wide as my imagination. The lady from my past! the lady from my child hood. She was Asian Brunette as some would say. She was definitely the girl from my past, indeed she was! She grabbed my hand and told me "lets walk" in a calm, sweet and angelic voice. My mind was floating at that time, as she grabbed my hand and walked at the walkway in front of my house. I noticed those flower were from my province, indeed it was the santan flower. It was the flower-of-childhood for me.
       As we pass our old classrooms, I noticed we were alone. I looked at her face and she was smiling. In her smile I can deeply read a strain of sadness and longings to this place. I looked at her hand holding mine, and i felt nothing. It seems she was invisible, but it contradicts since as i look at her face it was truly real. As we got home, tired on the walk we did to the hallways of our childhood. We rode a blue train, she was standing far behind me as there were common people around. I looked at her again, on that time i caught her looking at me. I grabbed the opportunity to lock our eyes again just like the old times. I noticed I was the first to look away, and it was strange. This is not me, I always want that girl to be the first to look away. But it sadly happened, so i kept it to my self, I kept the feeling that I was estranged. As i looked at the stained glass of the train, i noticed the sun was shining bright. I tend to look at the sun and tried to burn my eyes, I do this when I was a child whenever i hated a feeling that I felt during our flag ceremony when I was in grade school. As seconds past while staring at the sun, i noticed it truly burns. "SHIT!" as i screamed up to the top of my lungs. I felt pain and I was in agony, it was like hard soap on my eyes. It was like needles on my eyes! I hold my eyes and tend to shield the bright sun but it did not work. I was perspiring, and i felt the saltiness of my perspiration as it rolled down to my face. I tried to break the glass so as to escape and jump outside the train, i was brave back then but it did not work. The glass window was hard as diamonds. As the bright sun bullied me, I can not do anything but to try to close my eyes as hard as i could. A couple of seconds past, brightness decreases and it was a total relief. I tried to open my eyes again and saw the window on my room with its blinds rolled half way down... it was a sign of reality. I was happy as i stood up from my bed and felt strange on those places that I went and to those people I have been with.



   But one thing for sure that made my day floating, was the girl from my past that hunted me.

        The rest was history....
                                             but SHE was still there on my subconscious mind, waiting to hunt me again.








.

. . . (three dots)

Mar 8, '08 4:28 AM (original date made)

I was on the edge of a coffee table,

sipping my hot, sweet and creamy coffee.

With a slice of cake,

so sweet that my jaws freezes in pain.



Never thought that too much sweetness

Can cause too much pain,

With a coffee oozing with promises of

life and love.



A sip of coffee keeps me well at my wits end,

It comforts me when I chill in pain.



A piece of cake keeps me well motivated,

to my darkest days…

 

                                                    … just like love

.

The Girl that Caught Me Every Inch of My Childhood

my God...

                     

                  

                        She still looked like Kay Panabaker, and I just cant help it...

                        She still have the best eyes.

                         

                                                          The petrifying eyes that caught me every inch of my 

childhood.

                                                                            -Kay Panabaker-

.

With You

Mar 8, '08 4:32 AM (original date made)



With you

I can keep my self motivated,

to do the things that I couldn’t ever imagine.


With you

I could make things more interesting,

even things that would go wrong and dry.


With you

i can shift to things you want me to be,

even things I wouldn’t want me to be.






     
                                                                          Being with you…





can make things wrong, feel right.







.

‘tulad ng aleng bisaya

                “Tat tarararat, tat-tat-tat …

            Tat tarararat, tat-tat-tat …

                Tat tarararat, tat-tat…” 

     Sa ingay na ito ay nagulat si Ralph, sa inis ay napa tayo siya sabay bato nang baseball nang pagkakalakas-lakas sa alarm clock.

             “Naku! Late na naman yata ako sa praktis,

               patay na naman ako sa mayabang kong coach. Damn!” 

      Sa pagmamadali ay hindi na siya nakapaga agahan na handa ng kanyang Mommy. Sa pagdating niya ay sinalubong agad siya ng coach nya. “Patay!” sabi ni Ralph ng pabulong. Sa pagkagulat ay nagmukha siyang nakakita ng multo.

       Si Ralph, isang spoiled at sanay sa worry-free-life, laki ito karangyaan dahil nag iisang anak ito. Dahil sa Daddy niya na si Rod na isang respetadong businessman at dating Olumpiad ay natuto siya sa samutsaring sports katulad ng Darts, Table Tennis, Badminton, Target Shooting, Javelin Throw at Baseball kung saan siya ay naging kilala at naging magaling. Dahil sa mga sport na natutunan niya sa Daddy niya ay humugis ang katawan niya, malaki ang kanyang balikat dahil sa pagiging pitcher ng Baseball team, naging mabilis ang kilos niya dahil sa Table Tennis at Badminton, naging pin-point accurate ang pagtapon niya ng Baseball dahil narin sa Target Shooting.

   

        “Hoy Ralph! Ano ba!?!? Late kana naman,

           ikaw pa naman sana mauna dito anu na gamit ng Civic

                mo kung late ka pa rin benta mo na yang Civic mong bulok.” 

        Wala nang magawa si Ralph kundi tanggapin nalang ang pangungutya ng coach niya at pabulong na sinabi niya kay Joseph na bestfriend niya.

       “Bobo’ng mayabang, akala mo magaling siyang coach

           napili kalang dahil sa maykapit ka kay Brother Aryan”

                “sige lang pre! Pakitaan mo ng malupit yan pag siya mag bat ng bola,

pahiyain mo ah! hahaha”

       Sa pagtapos ng morning praktis nila ay agad-agad naligo sa Dug Out ng Varsity Building, at pagkatapos ay pumasok na sa klase nila. Sa buhay ni Ralph ay parang wala lang sa kanya ang pag aaral dahil nakatatak na sa utak niya na mayaman sila at kayang-kaya niyang mabuhay na hindi mag tatrabaho dahil sa Daddy niya at kung hindi man ganun ay mabubuhay rin siya dahil sa taglay nitong galing sa paglaro sa Baseball. At dahil narin siya ay napili at nabigyan ng sports scholarship sa tanyag na paaralan sa America. Dahil na rin ito sa kapit nang kanyang tatay sa skwelahang iyon.

 

                                “ting… ting… ting… ting"

                ~oh ayan! Class Dismiss....

          sabi ng professor niya sa Theology. Nagmamadali si Ralph pababa sa stadium ng paaralan nila para mag handa sa afternoon praktis nila.

 

         “yeah baby! Mga Chong!… papakitaan ko kayo ng malupit sa hapong ito, ngayong ok na balikat ko babasag na naman ako ng wind shield sa parking lot whahaha…"

      Sa yabang ni Ralph ay dito siya humuhugot ng strength niya sa mga laro niya dahil isa rin ito sa estilo sa pag self-motivate. 

             “Krabeh tlga toh si Ralph, kahit mayabang siya may ibubuga naman”

                                                                 ~sabi ng kasabay niya sa warm up. 

“oo nga eh, pero mas maganda kung sana ganyan siya ka galling at medyo mapagkumbaba, eh Puta naman! sobrang yabang eh"

                                                                  ~sabi naman ng isa niya kasama.

        “oh ano!?!? 7 innings tayo ngayon ah, bukas wala tayong praktis sa umaga pero sa hapon meron.” Sabi ng coach nila. Sa laro nila ay napahanga ang mga sexy at kay-sarap-tigang mga cheerleaders ng paaralan nila. Nang si Ralph na ang mag-pitch sa team nila at ang bestfriend nyang si Joseph ang catcher, sa kay lakas niya bumato ng bola ay siyam na bato niyang straight strikes ay nawalan ng saysay ang offense ng kalaban nilang team. Nang si Ralph na ang hahampas ng bola, na pag isipan niyang sisirain niya ulit ang sariling record na Basagan-ng-Windshield.

      ”ahhhhhh….. ‘TING!’

                                    hmmmpffff!!! Yeah BHOY!!!” 

       Natamaan ni Ralph ang bola nang pagkalakas-lakas na parang tumigil ang buong mindo na kung sino man ang nakakakita nito, sa taglay na bilis at listo ng kilos ni Ralph ay hindi pa nahulog ang bola siya ay nangangalahati na siya sa diamond. Sa isang owner jeep bumulusok ang bolang tinamaan ni Ralph. Yung owner jeep ay kakarating lang ibig sabihin nito ay may tao sa loob kaya biglang natakot si Ralph at baka may natamaan siyang matanda. Sabay apak niya sa home plate ng diamond ay agad-agad tumakbo sila ni Ralph at Joseph para tignan ang natamaang owner.

        Nakita ni Ralph ang isang babaeng chinita, makinis na makinis ang kutis, mahaba ang buhok  na naka plain shirt na kulay orange. Sa pagmamadali ni Ralph papunta sa owner jeep na tinamaan ay nadulas siya at na untog ang kanyang ulo sa bumper ng owner jeep.

“tOng!”

                           “uh… uhmm…

          (sa pagmulat ng mata niya) Shit! na saan ako?”

          Na-paisip si Ralph kasi sa pag mulat ng mga mata niya ay nakita niya ang imahe ni St. Bede the Venerable. Akala niya nasa langit na siya at sinalubong na siya ng mga santo.

“poster lng pala. hahaha…. Buhay pa ako!!!!”

        Sigaw ni Ralph… nang humiga ulit si Ralph, may narinig siyang boses babae na umuungol sa tabi niyang bed, akala niya kung anong ginagawa ng babaeng iyon kasi ang ungol parang iba ang ginagawa. Sa pagtayo ni Ralph ay nagulat siya nang nakita niya na yung babaeng na sa loob ng owner jeep na kung saan bumulusok ang bolang tinamaan ay nanduon.

      “Hoy gago! Bakit di mo tinitgnan kung saan ka nagbabato ng bola (sabay bitch-slap sa mukhya  ni Ralph)” wala nang nasabi si Ralph kundi… “ ahhhh… ehh.. hmmm…. Ano kasi eh” 

      "tignan mo ginawa mo! Namantsaan mo bago kong damit, sinira mo araw ko bwisit!”

        Sa paglabas ni Ralph sa School Clinic ay iniwan din niya ang babae sa loob na umiiyak, habang nag mamaniobra sa Civic niya pa-uwi ay napaisip siya na type din niya yung babaeng yun. Pero sa sobrang maldita kung magsalita at sa sobrang sadista ay nawala din bigla ang pagkahanga niya sa babae.

Sa kinabukasan ay pumasok na si Ralph sa klase ng maaga kasi wala silang morning prakits.

 

       “haayyy… sakto walang praktis ngayon makapag relax nga muna sa canteen, ay! Teka libot-libot na nga lang muna sa campus” 

       Sa pag lakad-lakad ni Ralph ay marami-rami ang sumalubong sa kanya kasi kumalat agad ang balita sa Campus, sa mga taong nakasalubong niya ay agad-agad sila nakipag kamay na parang kandidatong inaasahan ang isang landslide victory. Nang umakyat na si Ralph sa Third Year building ay may nakita siyang isang sexing dalaga, mahaba ang buhok at makinis ang kutis.

“waw! Siya ata yung natamaan ko ng bola, mabola nga”. Sa pag lapit ni Ralph ay sabay sabi niya “ Hi miss sexy, bakit ka naman nandito sa koridor ng room tumatambay?”

         Nang ang babaeng yun na sobrang sexy, mataas ang buhok at makinis ang kutis ay lumingon na parang si Sharapova sa isang advertisement ng Rolex ay nagulat si Ralph sa pagmumukhang iyon.

         “nyak! Sorry miss, sorry talaga… teka ikaw ba yung si.. Si ay puta!” sabi ni Ralph. “Oy! Ralph ikaw pala yan!? Maganda ba buhok ko? Pwedi naba tayo?” 

        Sa nasabi ng babaeng yun ay nagulat si Ralph na may halong hiya, Akala niya yun na yong babeng natamaan ng bola. Yun pala yung babaeng reject sa cheerleaders na nagpupumilit maging miss popular.

“krabeh yun, parang early morning monster ko yun ah, shit talaga! Parang may lumilipad pang mga bangaw sa mukha niya habang lumingon sa akin…ahhhh!!! Grrrrr…. eheheewwwH!”

Bumilis bigla ang lakad ni Ralph na parang nag walkaton na siya pababa ng building, sa pag lakad niya ay pinawisan na siya dun sa nakita niyang parang sexing katulong na pagpupumilit maging amo. 

“Sus naman, akala ko siya na talaga yun.”

       Sa pagpasok ni Ralph sa classroom niya ay naging disappointed siya sa umagang yun, nawalan na siya ng ganang mag aral. Math ang subject na pinagaralan nila nung oras na yun nang may biglang pumasok na sobrang magandang babae, mahaba ang buhok, sobrang kinis ng kutis na medyo nakakalibug na kung tignan. 

“Ka mukha niya si Jeniffer Lee ng Viva Hot Babes!”

       Sila ay nagka titigan na halos tumigil na ang mundo ni Ralph, sa napansin niya sa babaeng yun ay medjo kamukha niya ay babaeng natamaan ng bola. Di man niya namalayan habang nagkatitigan sila ay parang nag iba na ang environment sa class room, parang nag transform na into a dream land. May mga sari-saring paruparu, mga kabundukang napaka hiwaga kung tignan at may isang malaking puno ng nara na may nakasabit na swing at itoy kumikinang na nag mistulang dating place ni Florante at Laura. Nang sa kanya ay nagtanong ang babeng yun kung section BBE ba ito ay napalunok ng laway si Ralph, tumigas ang le-eg niya, lulumuluwa na mata niya, tumitindig na buhok niya pati na sa kilikili… napa bulol siya sa nasabi niyang. 

“Oh.. Oh… Opo! Ah este YUP!…”

Ng biglang lumapit ang babaeng yun para bumulong sa kanya ay na puna niyang parang hahalik na sa kanya, pumikit siya para mas sweet ang halikan nila. “blagahhlagggGG!”

Nagulat si Ralph kung ano yun, isang white board eraser pala ang tumama sa mukha niya. Sabay narinig

“STRIKE!!!!!”

Yung professor pala ang bumato nun, nagulat din si Ralph kung bakit biglang lumiwanag ang paligid at sa pagtingin niya sa mga kaklase ay halos lahat ng cellphone nakatutok sa kanya.

 

                                      “ano nanyari? Saan na si Jeniffer Lee?”

        Sa enosenteng pagtanong ni Ralph sa mga kaklase niya ang napatawa niya ang lahat pati na ang professor niya. “Hoy kupal! Nananaginip ka nanaman kutong lupa ka” pagalit na sinabi ng professor niya.

 

                                      “Ting ting ting ting ting…..”

                                                    “ting ting ting ting….”

            “oh ayan na Ralph! Pwedi mo nang halikan si Jeniffer Lee sa labi ng buong buhay mo…. ‘Class Dismiss na mga kutong lupa.’

            Sa pag labas ni Ralph ay napahiya siya na parang walang nang gustong sumama sa kanya sa canteen para mag Lunch Break. Sa pag pasok niya sa canteen ay napuna niya na ang lahat ng tao ay nakatingin sa kanya at tumahimik lahat, at bigla nalang nagtawanan lahat ng tao duon. Di niya alam kung bakit siya pinagtatawanan, dumiretso siya sa CR at nagmamadaling naghanap ng salamin. Nang nakita niya ang mukha niya, may nakasulat ito gamit ang marker ng professor. 

                      ‘Boner Kid’

        Ang nakasulat sa nuo niya. Bigla niya itong kinaskas ng kuko niya at nang medjo nawala na ay humingi siya ng alcohol sa mga kasamang nag CR para tuloyang mawala na ang nakasulat. Nagulat siya kung bakit may sulat na yung nuo niya, napaisip siya ng isang limang segundo bago niya na malayan nakatulog pala siya sa class room nila kaya pinag tripan siya ng Professor niya. 

        Habang kumakain siya sa varsity table ay sumama sa kanya ang mga cheerleaders. nilalandi siya na ang ibang lalakeng tumitingin sa kanya ay naiinggit at mga babae naman ay nanlilisik ang mga mata  sa mga cheerleaders. Si Ralph naman ay syempre sinasabayan na din ang paglalandi, ikaw kaya lalandian ng mga first class na babae sa campus. Sa pagtapos ni Ralph ng kain ay nagmamadali na itong umalis papuntang klase. Tumatakbo ito dahil hindi pa niya na compare ang assignments niya sa ibang kaklase. Kaya sa sobrang bilis ng takbo niya ay nadulas siya sa basang simento sa may hall way ng main building, sa pagdulas niya ay hindi niya sinadyang na patid ang isang babaeng nagmamadali rin. Ng silang dalawa ay nagkasalpukan ay hindi namalayan ni Ralph na hinawakan na pala nito ang boobs ng babae at yung babae naman ay napahawak sa abs ni Ralph.

Hindi naka imik ang dalawa nang sila ay napaupo at nagkatitigan, medjo nahilo dahil sa nauntog din ang ulo nilang dalawa. Hindi agadagad napuna nilang dalawa sila pala yung nagkita na parking lot. Tinulungan ni Ralph na tumayo ang babaeng iyon at pinaupo sa bench na sa may tabi ng fountain,

 

                  “ahhh miss, sobrang sorry ah nagmamadali kasi ako eh late na ako sa class

ko at hindi ko pa na compare mga assignments ko sa mga kaklase ko.” 

                   “ok lang yun, mali ko din ito kasi hindi ako tumitingin na may nagmamadali. Bago kasi ako dito eh, kaya ako dapat mag sorry sayo” 

      Nang nag usap ang dalawa ay napansin ni Ralph na ang babae ay hindi man lang tumitingin sa kanya nang nakikipag usap, marahil sa sobrang hiya kaya ganito ang pakikipag usap ng babae. At nang naglakas loob ang babae na tumingin kay Ralph ay nagulat sila at hindi nanaman na pa-imik, nag liliyab sa galit ang babae nang natandaan niya kung gaano kasakit yung bolang tumama sa kanya sa owner jeep nila.

       Nagpupumilit na lumayo ang baba kaso hindi nito kayang tumayo kaya walang nagawa ang babae kung hindi ay nagpatulong nalang ito, sabay sabi ni Ralph

       “ahh miss sorry talaga kasi di ko naman binato yung bolang yun eh, eh kasi ganito yun… ako na kasi ang hahampas ng bola sa game na yun, hindi ko masyadong na tansya at napalakas ko ang hampas ko kaya umabot dun sa owner nyo. Sorry talaga.”

                Dahil sa sinabi ni Ralph ay napatahimik ang babae, inisip din ng babae na hindi pala nito sinadya.

                 “eh sino pa naman ang sasadyang mambato ng bola

              sa isang sasakyang siguradong may tao sa loob diba?”

               sabay hirit ni Ralph.

       

           Tinulungan niya ito palabas ng campus, sa init ng araw ay pinagpawisan ang dalawa. Umupo muna sila sa bench sa tabi ng malalaking mga Narra nang lovers lane ng campus, hindi man ito sinadya pero parang ang dating nilang dalawa ay nag date sila. Napatahimik ang dalawa ng napansin nila na ang mga taong nandun sa mga naka leherang bench ay pawang nag didate, may iba pa nga ay naglalandian, nag haharutan at may ibang nag kiss na.

      “Krabeh, ano ba ito… ngayon lang ito ah, medjo napansin ko lumambot pagkatao ko dahil sa babaeng ito. Hindi naman ako anito ka caring sa ibang babae eh. Hindi rin naman siya ganun ka attractive kumpara sa mga major crushes ko sa campus pero ang gaan sobra ng loob ko sa kanya, di ko na yata mapigilan ang pag titig ko sa mga petrifying eyes niya…. Hayyyyyy” 

        Pabulong na sinabi ni Ralph sa sarili, hindi na nila pinansin ang mga tao sa paligid.

        Si Ralph naman ay napatahimik nang kinausap niya ang babae, kung ano ginagawa nito dito sa campus kitang kita kasi na hindi taga rito ito. Hindi man sinadya ni Ralph na mag mayabang na siya ay isang 3 time Varsity Team Leader ng Baseball Varsity Team sa school at naging isang asset habang ang team nila ay pinadala ng buong team sa Palarong pambansa 2007. Dahil sa sinabi ni Ralph sa babae, ay napahanga agad ang babae na sabay nagtanong naman kung ano ang papel niya sa team.

“main man ako ng team, pitcher ako…. Hindi yung pitcher na nilalagyan ng tubig ah, ako yung taga apply ng play sa game. Ako yung taga bato ng bola hahaha.”

Patawang sinabi ni Ralph, Sa isip ng babae ay talagang napahanga siya sa lalaking ito. Kahit ganito man ito ka clumsy kanina ay hindi niya naisip ganito pala ito kagaling sa sports.

“my type!”

        Sa pag pahinga nilang dalawa sa lovers lane ay parang napansin nila na nag iba bigla ang ihip ng hangin sa mga oras na yun, ang ihip ng hangin ay parang sumasayaw sa harap nilang dalawa, humihipo sa tenga  nila na parang pinag lapit sila, nananalat sa mukha at nagpapa tamis sa mga ngiti sa mukha.

        Sa buhay nang dalawang taong ito, ay hindi pa nila naranasan ang ganitong karanasan, si Ralph man ay isang chick boy ng campus na marami na ang naka relasyon ay ngayon pa niya ito naranasan na umiiba ang ihip ng hangin at lumalakas ang pag tambol ng puso sa dibdib. At sa babae ay naranasan nadin ang ganitong karanasan pero sa ibang lebel, na kung saan hindi nila maawat ang isat-isa sa pagtitigan at pag uusap. Hindi namalayan ng dalawa na lumipas na pala ang isa at kalahating oras, mag aalas sinko emedya na at nandito parin silang dalawa, nagagalak sa isat-isa, napapatamis ang tawa habang tumatagal at napapa lunok ng laway habang sila ay nagtitigan. Sa titigan nilang dalawa ay parang gusto na nilang dalawang tumigil ang oras na sa buong buhay nila ay ang mga mukha ng isat-isa lang ang gugustuhing makita.

Tatayo na sana ang babae dahil gusto na itong umuwi papagabi nadaw kasi, kaya dinukot na niya ang kanyang bag. Sa pagkataong iyon ang parang biglang gumuho ang buhay ni Ralph at biglang naninikip ang dibdib. Sa pagkataong iyon ay biglang lumiwanag ng orange, sabi ni Ralph

                            “ Ahhh… miss pwedi mamaya na tayo umuwi,

                    ang ganda ng araw oh, sunset nah.”

Sa nakitang sunset ng babae ay napa nga-nga siya at napaupo sa tabi ni Ralph, habang tinitigan ang pag lubog ng araw.

“Ahh aanganda Ralph.”

        Nang tumingin ang babae kay Ralph ay hindi niya natanto na tumitingin na pala sa kanya si Ralph, nagkatitigan sila habang papalubog ang araw. Habang palubog ang araw ay napansin ni Ralph na nag iba na bigla ang tingin ng babae sa kanya, at sa pagtingin nadin ni Ralph ay biglang gumanda ang babae lalo nang medjo naarawan siya ng sikat ng palubog na araw. Sa titigang iyon  ay nahulog nadin ang mga loob ng dalawa.

        Biglang may dumaan na paruparu sa kanila, habang ang matamis na titigan ay natapos dahil nagkahiyaan bigla ang dalawa. Si Ralph ay napa hawak sa cellphone nito at nagpapanggap na may nagtext sa kanya, walang magawa ang babae at napahawak nalang din sa dalang organizer at napabasa ng mga gagawin para bukas. Sa limang minutong katahimikan ng dalawa ay may biglang dumapo sa balikat ng babaeng isang mala diyosang paruparu na kulay pula, sa pag dapo nito sa balikat ng babae ay hindi nito na malayan na umakyat na ito sa buhok niya. Paligaw tingin si Ralph sa dalaga at na isipan nitong kunin ang paruparu at ipakita sa kanya. Biglang kinuha ni Ralph ang paruparu sa buhok nito, nagulat ang babae dahil sa parang hahalikan siya nito. Dahil dun biglang nag imbalance ang bench at nahulog silang dalawa, sa kasamaang palad ay umalis bigla ang paruparu.

“ano bah!? Manyakis ka ba ah!?!?.”

               “hindi ahh, may nakita kasi akong paruparu sa buhok mo gusto ko sanang kunin kaya pagulat kong sinunggaban eh di ko na balance yung upuan kaya eto.” 

     Sa pagsabi ni Ralph ay muling nagtagpo ulit ang mga mata ng binata at dalaga, hindi man nila namalayan ay biglang dumapo ang paruparung iyon sa ilong ni Ralph at napatawa ang dalawa.

     Tinulungan ni Ralph ang babae para tumayo ngunit hindi pa nito kaya, parang nagka sprain yata ang babae sa paa. 

“I’m really very sorry, di ko talaga sinadya na mapatid kita.”

 

         Pa awang sinabi ni Ralph sa babae. Ngunit ang babae ay walang sinabi tungkol dito at napa ngiti nalang sabay titig kay Ralph, sa pag labas nila sa campus ay dumaan sila sa ibang gate para maiwasan ang varsity practice ni Ralph. Hindi na kaya ng babae na umuwi mag isa kaya sinamahan nadin ni Ralph pauwi ng bahay ang babae, dumaan sila sa may flower shop sa tabi ng 7/11. Nakasulat dun sa glass window ng Flower Shop "SALE", tumitingin ang babae at parang nag papahiwatig ito kay Ralph. Hindi pinansin ni Ralph ang pagtingin ng baba.

        “Bakit ko naman siya bibigyan, Oo maganda siya at bagay sa kanya ang mga bulaklak na naka-display pero hindi pa ito ang tamang oras para siya ay bibigyan ko. Hindi ko panga alam kong single and ready to mingle ito eh. Mag bibigay lang ako ng bulaklak kung worth-it bigyan ang isang babae, magkamatayan na! pero di ko ibibili ang babaeng yan, pwera nalang kung ialay ko ang buhay sa pagkatao niya”

      Mahinang pagkasabi ni Ralph sa sarili, ngunit di niya alam narinig pala siya. May lumapit sa kanilang dalawa mula sa isang puno ng Narra, isang matandang babaeng nagtitinda ng mga bulaklak na mula yata sa Flower Shop na iyon. Ang matandang iyon ay madumi at punit-punit ang damit na kulay orange, maputi siya, mahaba ang putting buhok, chinita at dahil dun ay bakas parin ni Ralph ang pagka maganda ng matanda nung bata pa ito. Ng nakita ng babae ang matanda na kausap ni Ralph ay parang magkakilala ito.

“Oy dong! Tagai intawon nang imong uyab, tanawa oh gwapa kaayo ang akong mga bulak murag imo uyab. Simhuta pud oh, mura ka humot sa imong uyab… sige na dong pagkaon lang pud ni nako, malay mo ito na ang pagkakataon mo... diba?” 

       Sa hindi naintindihan ni Ralph ang sinasabi ng ale ay pumili na si Ralph ng dalang mga bulaklak, kinausap ng ale ang baba.

      “Oy day! Gwapa lagi ka kaayo, sa ako pananaw bagay lagi mo. Kabalo ka adtong bata pako…. Adtong dalaga pako pareho ko ka gwapa nimo, pansin ko sa sayo parang may sobra kang inaasahan…. Hahaha” at ang babae at ang matanda ay napatawa nalang dahil sa hindi din nila na intindihan isat-isa.

       Nang nakapili na si Ralph ng bulaklak ay agadagad binigay niya ito sa babae

“ oh ayan na yung bulaklak ng ale… kilala mo bay un?.” 

       Sa facial expression ng babae ay parang nawalan siya nang gana dahil sa ugali ng pagkasabi ni Ralph. Malungkot na sinabi ng Babae na

“hindi ah, di ko kilala yung ale’ng yun bisaya yung salita niya eh. Medjo alam ko din mag bisaya pero konti lang, yung yumao ko kasing mommy bisaya siya na taga Surigao Del Sur. thanks sa flowers ng ale ah.” 

Nang napansin ni Ralph na disapppoint ang babae,

        “hmmm… alam mo yan yung favorite color ko sa buong bulaklak na nilalako ng ale, alam mo ba kung bakit red-orange yung pinili kong bulaklak. Kc yun ang kulay ng oras nang nagkita tayo eh diba sunset nayun”

        Dahil sa sinabi ni Ralph ay na pa-tahimik ang babae. “alam mo, yun din yung favorite color ko eh. Ewan ko kung bakit, siguro kasi favorite color din siguro ni mommy yan”.

  

     Nang dumating na sila sa bahay ay humiwalay na si Ralph at nung lumakad na ang babae  papunta sa bahay niya ay nakalimutan ni Ralph ang pangalan ng babaeng yun, natawa siya kasi sa buong hapon ng kasama niya hindi man lang niya naitanong ang pangalan.

“ahhh miss, teka naman! Wala pa ata tayong formal na pagkikilala sa isat-isa.

Ako nga pala si Ralph Dodge Michael, but you can easily call me Ralph. ikaw?”

          tanong ni Ralph sa babae.

                   “Ako nga pala si Krizia Catherine Lopez, but you can simply call me KC”.

        Sa pagka sabi ni KC ay bigla niya itong niyakap at nagpapasalamat sa friendship at pagtulong sa kanya pauwi. Hindi namalayan ng dalawa may nakakita pala sa kanilang isang basagolero, malaking ang pangangatawan, sabog ang buhok at parang isang Skwater Punk. “HOY KC! Sino yan ah?” sabi ng mala basurang lalaki. “ahh KC, siya ba boyfriend mo?” tanong naman ni Ralph. “

           

         Hindi ah! Siya yung kapatid kong gangster hahaha” patawang sabi ni KC.

                       

                      “pasensya kana Ralph ah, Ganito talaga itong kapatid ko eh, hehehe”

                 “ahh ok… ano na? uwian naba ito? Hmmm bukas?”

                                                                           Patanong na sabi ni Ralph. 

“anong bukas? A-ano?”

                                                                          patanong namang sagot ni KC kay Ralph.

“ahhh… wala bahala na bukas kita-kita nalang tayo bukas.”

        Sa pag uwi ni Ralph ay napadaan siya sa isang liblib na lugar, nawala pala si Ralph sa lugar nila KC. Napunta siya sa mga maliliit na daanan at napansin nitong may limang taong sumusunod-sunod sa kanya, naka yosi, sabog ang buhok at amoy gin. Biglang bumilis ang lakad ni Ralph dala nadin ng takot. Hindi pa kasi nakapunta si Ralph sa ganuong lugar sa buong buhay niya. Dumaan sa may nakakatakot at sobrang laking puno ng Narra at dun muna nagtago. Hindi niya napuna yung lugar na yun ay may mala pugad pala ng lamok, tiniis niya ang kagat ng lamok para hindi siya magalawa ng mga taong iyon. Mukhang holdaper ang mga taong yun at mukhang mamatay tao pa, dahil dun nagtagal ng kalahating oras si Ralph. Nang tumahimik na ay tumakbo si Ralph palayo sa lugar na yun at nakahanap ng taxi.

        Nang umuwi si Ralph ay nahilo ito, sa hapag kainan ay nagtanong ang Mommy niya kung bakit matamlay ito.

           “ah wala inay, galing kasi sa baseball drills eh” matamlay na pagkasabi ni Ralph. Lumipas ang 2 oras sa bahay ay bigla nalang na collapse si Ralph, hinawakan ito ng Mommy niya at inaapoy na ng lagnat.

                      

                  “toot totoootot tootototot…

                       toot totootot toototot….

HHhaayyYYY!”

“Sarap ng tulog ko ah, sana ang lahat na yun ay hindi panaginip, sana nabigay ko din yung cellphone namber ko okay Ralph."

"Naligo na kaya siya?"

        O baka naman siya nagluluto para sa nanay niya, how sweet naman. Sana makita ko siya maglaro bukas. Ay teka! Di muna ako aasa, di ko pa nga alam kung interested yun sa akin eh, Pucha naman baka nanlalandi lng yun”

       Nang pumasok si KC sa klase ay hinahanap niya si Ralph, inaabangan nito sa labas ng classroom, baka Makita niyang dadaan ito atagad-agad niya itong matawag. Lumipas ang alas tres ay tumungo na siya sa baseball stadium, wala dun si Ralph.

           “AH! Mabuti pang pumunta nalang ako at mag abang sa may bench kung saan kami nagpahinga baka dun din tambayan niya”

 

             Nang pumunta si KC sa lugar na iyon ay hinintay niya hanggang natapos na ang paglubog ng araw, wala parin ni anino ni Ralph.

        “sabi ko na nga ba ganito mapapala ko eh. Sayang! Kung alam ko lang mga kaibigan niya, maitanong ko sana. Wag na, baka kung magtanong naman ako sa mga varsity baka makilala lang nila na isa lang akong hamak na fan ni Ralph ayoko naman ng ganun!”

       Lumipas ang isang buong linggo ay wala parin si Ralph, inisipn ni KC na lumipat na ng ibang school o may training lang yun sa ibang lugar. Naisip din niya na baka nahiya na si Ralph kaya hindi na nagpapakita. Sa kinabukasan pumunta si KC sa school kahit ito ay Saturday, pumasok parin ito sa loob. mga alas 4 na ng hapon na pumunta siya sa dating inuupuan nila Ralph. Binabalik tanaw ni KC ang mga tagpo nila, mga matamis na titigan nilang dalawa habang hawak-hawak ang nalantang orange na bulaklak na siyang binigay ni Ralph sa kanya mula sa isang aleng bisaya. Hindi namalayan ni KC simula na pala yun ng sunset, habang sinusulit ang minuto kung saan ang pinaka magandang sikat ng araw ay makikita bigla napahawak si KC sa bulaklak at tinignan ito, biglang gumanda ang bulaklak na parang bumalik ito sa pagkakapitas. Sa panahong din iyon ay may dumapo sa bulaklak, isang paruparung kulay pula, ng dinilaan ng paruparung iyon ang bulaklak ay bigla nalang itong nalanta. Biglang natakot si KC at natapon niya ito sa puno ng narra at sabay takbo pauwi.

Sa kinabukasan, pagpasok ni KC sa room niya ay narinig niya ng isang balitang

“isang baseball varsity team player...”

      Hindi niya ito pinansin dahil wala rin namang katuturan kung makikisali siya, nang umupo si KC ay biglang narinig niya isan announcement… 

“ahh mic test tist…whon twu three…. GOOD MORNING FELLOW STUDENTS, I HAVE HER SOME GOOD NEW AND A VERY BAD NEWS. THE GOOD NEWS IS… THERE WILL BE NO CLASSES TOMORROW".

    Hindi na ito pinansin ni KC kasi alam na niya ang balitang ito. Bumalik siya sa ginagawa niya'ng pag kukompara ng assignments sa ibang kaklase. 

      "HERE IS A VERY SAD NEWS. ONE OF THE BASEBALL VARSITY TEAM LEADER DIED THE OTHER DAY. WE ARE SORRY FOR GIVING YOU THIS BAD NEWS ESPECIALLY TO THOSE WHO KNEW HIM. HE IS RALPH DODGE MICHAEL PALAFOX. WE ARE ALL INVITED FOR A COMMUNITY PRAYER IN HONOR OF RALPH, WE WILL BE HAVING A SILENT PRAYER FOR AN HOUR AT THE OUR LADY MONTSERRAT CHAPEL… THANK YOU”

    Sa biglang narining na balita ni KC ay napaiyak ito at bigla-biglang naalala ang mala mahiwagang nanyari sa bulaklak na binigay ni Ralph. Hindi ito nakapag salita at mistulang naninigas ang mga kamay at parang tinamaan ulit ng bumobolusok na bola ng baseball sa dibdib. Hindi niya ma control ang pag luha niya, pati pananalita nito ay hindi na maintindihan dahil sa panginginig ng bibig.

     Agadagad tumakbo si KC papunta sa bench at hinanap ang bulak na ibinag ni Ralph, nang nakarating na siya doon ay biglang tumigil ang oras at nakita niya sa baba ng bench  na may tumubong  bulaklak. Ka uri ito ng binigay ni Ralph. Hindi man siya na kaimik sa nakita ay biglang nitong pinitas ang bulaklak… siya ay humagul-gol sa iyak.

Sa limang minutong hagul-gol sa iyak ay biglang na naalala yung narinig ni KC mula kay Ralph nung binigyan siya ng bulalak ni Ralph.

      “Bakit ko naman siya bibigyan... 
                     ....Mag bibigay lang ako ng bulaklak kung worth-it bigyan ang isang babae.                                         ...magkamatayan na! pero di ko ibibili ang babaeng yan, pwera nalang kung ialay ko ang buhay sa pagkatao niya” 

       Simula nuon, hindi na makilala si KC. Hindi na ito nag sasalita ng tagalog at sa buong buhay ay bisaya na ang linggwaheng binabanggit. Ayaw na umuwi nito kahit ito ay pinapauwi na ng pamilya. Itoy tumanda, pumuti ang buhok at naging palaboy sa buong buhay. Sa walang perang pang kain, siya ay namuhay mag isa at napilitang mag lako ng bulaklak para sa araw-araw na pangailangan. Walang nakakaalam kung bakit ito nasiraan ng bait, kahit pamilya nito ay walang alam. Pero isa lang ang gusto nitong gawin, ang mag lako ng orange na rosas sa mga mag magkasintahan na dumadaan sa harap ng lumang Flower Shop

                                                         ‘tulad ng aleng bisaya.